Źródło: https://adwokatdrejewicz.pl/
Co trzeba wiedzieć na temat prawa do opieki nad dzieckiem po rozwodzie?
Na wstępie zaznaczmy, że określenie „opieka nad dzieckiem po rozwodzie” jest nieco mylące. Praktyka wskazuje, że posługiwanie się precyzyjną terminologią sprzyja dobrej komunikacji z klientem, zarówno w sprawach rodzinnych, jak i np. gospodarczych lub spadkowych. Jej owocem jest skuteczna już od pierwszego spotkania pomoc prawna.
Ważne rozróżnienia
W art. 58 § 1 k.r.o. mowa jest o zawartym w wyroku rozwodowym rozstrzygnięciu o władzy rodzicielskiej oraz o kontaktach z dzieckiem. Władza rodzicielska obejmuje, m.in. obowiązek a zarazem prawo rodziców do pieczy (czyli właśnie „opieki” w nieprawniczym sensie) nad osobą i majątkiem dziecka oraz wychowywania go (art. 95 § 1 k.r.o.).
Zawsze wyjaśniam klientom, że czym innym jest opieka normowana w art. 145 i n. k.r.o., czym innym zaś rozstrzygnięcie sądu o sposobie wykonywania władzy rodzicielskiej. Dzięki temu reprezentowana przeze mnie strona procesu o rozwód działa świadomie, zdając sobie sprawę z konsekwencji swoich decyzji, np. co do żądań pozwu albo zakresu zaskarżenia orzeczenia sądu pierwszej instancji.
Obowiązkowy składnik wyroku
Zgodnie z art. 58 § 1 k.r.o. w wyroku rozwodowym sąd rozstrzyga o władzy rodzicielskiej nad wspólnym małoletnim dzieckiem obojga małżonków. Użycie trybu oznajmującego („rozstrzyga”, nie zaś np. „może orzec”) oznacza, że rozstrzygnięcie o władzy rodzicielskiej jest obligatoryjnym elementem orzeczenia. Sąd może pozostawić wykonywanie władzy rodzicielskiej obojgu rodzicom albo jednemu z nich, ograniczając władzę drugiego do określonych obowiązków i uprawnień wobec dziecka. Może także pozbawić władzy rodzicielskiej lub zawiesić ją (zob. art. 107-112 k.r.o.).
„Dziecko wspólne” to każde dziecko, które de iure pochodzi od rozwodzącej się pary. Chodzi tu o pochodzenie biologiczne, jak i adopcję. Rozstrzygnięcia o władzy rodzicielskiej nie mogą zatem dotyczyć pasierba lub dzieci, które są jedynie faktycznie wychowywane przez rozwodzących się (zob. post. SN z 27 XI 1965 r., III CR 257/65).
